Kerst met de koning der curry’s
Na ruim zeven jaar in Azië hebben mijn verwachtingen van kerst zich aangepast aan hun natuurlijke habitat. Daarom associeer ik de feestdagen langzamerhand al meer
Thailand: brandalarm
Mijn sandalen hangen met plakband aan elkaar, mijn tent en kookstel zijn kapot en zojuist weigerde de bank elke transactie. Met slechts een paar verfrommelde
Laos: bij de tilapia’s
Onthaasten is een moeizaam proces voor de gejaagde westerling. Hoewel ik veel leerde van de Mongoolse stilte en Cambodjaanse stressloosheid ben ik er na twee jaar nog steeds niet.
Vietnam: in de vissersgrot
Vanuit mijn tent kijk ik uit over een kalme zee en zie hoe houten vissersbootjes manoeuvreren tussen kalkstenen rotsformaties die als scherpe pieken uit het water verrijzen.
Mongolië: verjaardagsontbijt
Een mus strijkt neer op de houten dakring van de joert. Iedereen om me heen slaapt nog en ik kijk met mijn ogen op een kier naar het vogeltje in de ochtendzon.
Tadzjikistan: bij de Wakhi’s
Een grindweg leidt me op bijna 3000 meter hoogte door een vallei omgeven door sneeuwtoppen. Rechts ligt Afghanistan met haar smalle ezelpaadjes en voor me de ijzige
Turkmenistan: in de karavanserai
Als tiener zat ik al gebogen over kaarten van de oude zijderoute. Ik droomde over karavanen, woestijnen en de reizen van Marco Polo. Ook tijdens de eerste maanden van mijn
Iran: verliefd in de bergen
Met een theatrale zwaai vliegt Maryam’s hoofddoek de lucht in. Ze wappert de door haar gehate doek in de wind en propt hem in haar jaszak. ‘Die komt er pas uit als we
Turkije: een wit voetje
Enorme Turkse vlaggen en portretten van Atatürk verwelkomen me in het randgebied van Oost-Turkije. Ik fiets via de Koerdische gebieden naar Iran, een soort
Moldavië: het gevaarlijkste land van Europa
Voorzichtig giet vader het water uit de ijzeren kan over mijn handen, moeder staat klaar met een blokje zeep en oma komt aangesneld met een handdoek.
