Wijn proeven in Tsjechië
De Betere Wereld
Na een paar fantastische dagen in het Tsjechische Sumavagebergte beland ik slingerend tussen Boheemse Disneylandachtige stadjes in het oude koninkrijk Moravië. Tegenwoordig gewoon de ruigere rechterkant van het land waar veel te ontdekken is. Ik kom voor het wijngebied ten zuiden van Brno, de tweede stad van het land. Zodra ik onder de rook van deze studentenstad vandaan ben, beginnen de glooiende heuvels waar de beste Tsjechische wijn vandaan komt. Het mooie aan deze boerenregio is dat iedereen wijn verbouwt. Soms zijn het een paar wijnstokken in de achtertuin, soms een paar hectare. De echt grote bedrijven zijn hier nog steeds coöperaties van een paar middelgrote wijnbouwers en dat maakt aanbod het lekker divers
Op aanraden van een bevriende wijnliefhebber ben ik op zoek naar een klein zaakje in een klein plaatsje om kennis te maken met Jan Flajsinger, een wijnbouwer met eigen stijl. Dat ga ik ontdekken. Op zondag is er niks open in Židlochovice, maar ik prijs me gelukkig dat het barretje en wijnwinkeltje van Flajsinger toch open is. Ik introduceer mezelf in een paar woordjes Tsjechisch, word ontvangen in het Duits en ga dan met dochterlief over in het Engels. Als de vrouw van het familiebedrijfje ineens op de proppen komt met lang geen onaardig Frans is het talencircus compleet. Gelukkig blijft het hierbij en vertellen ze met liefde over hun lange familietraditie van wijnbouw. Maar eerst moet er geproefd worden. Als ik amper goed en wel van de fiets af ben gestapt, staat het eerste proefglas al klaar. Maar hier zijn ze niet van het benauwde, dus van het Nederlandse proefmaatje is zeker geen sprake.
Mijn eerste wijn is een grüner veltliner, een frisse witte wijn met tonen van citrus en perzik, helemaal zonder chemicaliën gemaakt. Er wordt mij verteld dat ze niet officieel biologisch werken, maar dat het grootste deel van hun productie onbespoten is en ze dat ook terugvinden in de smaak. Het echtpaar Flajsinger is zelf ook vinoloog en ze zijn merkbaar voortdurend bezig met de ontwikkeling van de smaak van hun eigen product. De tweede wijn wordt ingeschonken, ditmaal een kruidige rode zweigeltrebe. De groei zelf gebeurt twee dorpjes verderop in Krepice, waar anderhalve hectare aan wijnstokken staat. Ze vinden het boeiend om te experimenteren met veel druivenrassen, zowel bekende als chardonnay en pinot gris, maar ook oude lokale rassen. Bij mijn derde proefbel krijg ik een wijn die typisch is voor de regio, een zoete muškát moravský. Ze leggen uit dat wijn in Tsjechië wordt geclassificeerd op mate van zoetheid. Hoe hoger het suikergehalte, hoe hoger de kwaliteit. De wijn is naar mijn smaak wat te zoet, maar de smaak is zeker niet slecht.
Na een wijn of zeven word ik uitgenodigd om een kijkje te nemen daar waar de magie plaatsvindt; bij de wijnstokken en in hun eigen grot, waar de wijnen opgeslagen worden. Ik mag zelfs kamperen in de wijngaard. Het enthousiaste echtpaar neemt echt de tijd om alles uit te leggen en je ziet tijdens het proeven van glas nummer acht dat ze samen ruiken aan de wijn in het vat en erg bedreven proevers zijn. Ik ook als we zo doorgaan. Het is een genot hier te staan met deze mensen die uit overtuiging hun familiebedrijf voortzetten en uit overtuiging kiezen voor de natuurlijke aanpak. Met een voldaan gevoel ga ik rozig van de lekkere Tsjechische wijn onder zeil in een prachtige Moravische omgeving.
