Turkije

Een korte verkenning van het uiterste noordoosten van dit enorme land. Ik deel het tapijt met Koerdische boeren, bezoek Armeense dorpjes en geniet van discussies en raki met Turkse leraren.

‘Yella, yella’ Buiten adem kijk ik op en zie drie lachende scooterboys met de platte hand omhoog en omlaag gaan: wenken op z’n oosters. ‘Yella, yella’, ja ik kom al.
Lekker, wolkjes blazen vanuit je eigen bed. Ik lig diep ingepakt in mijn mummieslaapzak en zie dat het langzaam licht wordt aan het Cildirmeer in Noord-Turkije.
De eerste maanden van de reis was het zomer in Europa. Goede wegen, warm weer en veel kamperen in de vrije natuur. Soms was het zwoegen: in de Tatra’s,
Op de fiets is geen dag hetzelfde, en dat is precies de bedoeling van deze reis. Je bent overgeleverd aan de grillen van het weer, de weg en de mensen die je ontmoet.
Enorme Turkse vlaggen en portretten van Atatürk verwelkomen me in het randgebied van Oost-Turkije. Ik fiets via de Koerdische gebieden naar Iran, een soort
Turkije is een va de meest moderne landen waar ik de laatste paar maanden ben geweest. Het is een stuk welvarender dan de laatste Oost-Europese landen waar ik was.