Stemmen uit het riet
Fietsreizen is ontzettend lonend en mooi. Ik voel me vrij, ongebonden en rijd vol enthousiasme af op het onbekende. Totdat het moet. In China ervaar ik serieuze
Klaar met China
Vlak voor ik uitbarst, krabbel ik vlug mijn enige hoop op een papiertje: over tien dagen ben ik in Vietnam. Ik lig in mijn tent in een nauwe greppel onder een billboard
In het diepe
Opgewonden verlaat ik het Kazachse Almaty, vlieg door de woestijn heen en over de hete steppe. Melancholisch denkend aan de goede tijden in de Russische wereld loop ik
Herfst in Hebei
Zittend op een laag krukje kneden haar kleine, sterke handen het deeg tot lange staven. De echtgenoot van de oude vrouw is baas aan de vettige plaat en bakt het deeg tot platte
Op mijn krukje in China
oetje voor voetje stuntel ik over de smalle aarden walletjes van het rijstterras, richting de boer die verderop staat te schoffelen. Ik zeg de oude man gedag van een afstand,
Gekke groene wagentjes
Luid toeterende vrachtwagens en bussen razen zonder af te remmen luid toeterend door Liyu, een marktplaatsje aan de provinciale weg in het Noorden van China. Fietsend door de
Fuck China
‘Fuck China!’, joelt Rinchin boven de muziek uit. De boxen spuwen wilde Tibetaanse dance uit, we dansen als gekken door de kamer heen en de nacht lijkt nog lang niet op zijn eind.
Fietsvrienden in Zuid-China
Ik heb geen flauw idee waar ik ben of waar ik heen ga maar loop mak achter Li Ming aan over het bospaadje in de stromende regen. Mijn nieuwe Chinese vriend leerde geen
West-China: een pittige vuurdoop
Na vier maanden in de nomadisch-Russische sfeer van Centraal-Azië is de overgang van Kazachstan naar China de grootste cultuurschok van mijn reis. Ik snap niet wat er om
De race door China
Ik trek mijn tentrits open, maar buiten de contouren van de fiets zie ik weinig vanuit nevelbos. Ik eet snel een banaan en wat sesamkoeken vanuit mijn warme slaapzak,
