Mijn shirt zit vol brandgaten van vele kampvuurtjes, ik heb een scheur in mijn broek en een plakkaat roodbruin stof op mijn bezwete huid. In het gezelschap van twee
Ik fiets tussen auto’s, gammele riksja’s, vrachtwagens met een dik plakkaat roodbruin stof en afgedankte Chinese bussen die een zwaar pensioen genieten op de bergwegen
Na ruim zeven jaar in Azië hebben mijn verwachtingen van kerst zich aangepast aan hun natuurlijke habitat. Daarom associeer ik de feestdagen langzamerhand al meer
In een vlaag van optimisme volg ik tegen het advies van de lokale bevolking en mijn eigen landkaart in een modderweggetje richting de Laotiaanse jungle.
Onthaasten is een moeizaam proces voor de gejaagde westerling. Hoewel ik veel leerde van de Mongoolse stilte en Cambodjaanse stressloosheid ben ik er na twee jaar nog steeds niet.
Ik eet mijn laatste Vietnamese ontbijt in een huiskamerrestaurantje van een oude dame die op gloeiende kooltjes bedachtzaam haar tofu staat te bakken. We praten niet veel,
Vanuit mijn tent kijk ik uit over een kalme zee en zie hoe houten vissersbootjes manoeuvreren tussen kalkstenen rotsformaties die als scherpe pieken uit het water verrijzen.
Zonder kaart en bewapend met slechts een kompas dat op mijn stuur zit geschroefd, hobbel ik over een zandweggetje langs een kanaal in de Zuid-Vietnamese
Ik heb geen flauw idee waar ik ben of waar ik heen ga maar loop mak achter Li Ming aan over het bospaadje in de stromende regen. Mijn nieuwe Chinese vriend leerde geen
Ik schiet overeind van het geluid van een diep dierlijk gebrom vlak naast mijn tent. Het is al ochtend, maar de zon is nog maar half op. Niet wetend wat me buiten te