Ramses Shaffy zong dat de wereld hem failliet heeft verklaard. Ik kijk eens naar mezelf en zie dat het mij niet veel beter vergaat. Mijn sandalen hangen met plakband
In een vlaag van optimisme volg ik tegen het advies van de lokale bevolking en mijn eigen landkaart in een modderweggetje richting de Laotiaanse jungle.
Tijd leren nemen is een langzaam proces voor de gejaagde westerling. Hoewel ik veel leerde van Mongoolse stilte en Birmese stressloosheid ben ik er na twee jaar
Om een stammengebied te ontsluiten heb je een partner nodig. Tot deze conclusie kom ik als ik na een marteltocht door de jungle kom en de eerste dorpen zie waar de
Volgens Google Maps bestaat deze weg niet en mijn kaart van 2011 geeft aan dat er een voetpad is over de berg, door de jungle naar het volgende district.
Al meer dan twee jaar fiets ik ongeschonden door tientallen landen. Met sneeuwstormen op ijzige hoogten, zonder water door de Gobiwoestijn en onvrijwillig op de thee
Stel je eens voor, je fietst over een stoffige weg met rood zand tussen frisgroene rijstvelden, houten paalwoningen en, als je geluk hebt, in de schaduw van enorme
Allah, Boeddha en ik staan ongeveer om dezelfde tijd op, zo rond een uur of vier ‘s ochtends, gevolgd door de taptoe van de militaire basis om 05.00 uur. Hierna keert de
‘Weten jullie zeker dat je deze weg wilt nemen?’ De kortharige chauffeur van de stoffige jeep kijkt fronsend naar ons en onze fietsen. ‘Er is hier helemaal niets de
De afgelopen maand ging ongeveer als volgt: ik schreef in mijn Cambodjaanse boomhut de laatste pagina's van mijn boek Noosh-e-Jaan en fietste daarna twee dagen langs